Στο Έθνος μιλούν επτά εθελοντές για τις περιπέτειες τους. Η Χριστίνα, η Αναστασία, ο Χριστόφορος η Ματούλα, η Γεωργία και η Σοφία «ξοδεύουν» μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους σε εθελοντικές δράσεις και εξηγούν το γιατί.
Χριστίνα Ευσταθιάδου: Στη ζωή δεν μετριούνται όλα με χρήματα!
Το 2013 η Χριστίνα Ευσταθιάδου καθημερινά «έπιανε» βάρδια στην Ειδομένη από τις 11 το βράδυ μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες περιμένοντας τα λεωφορεία από την Αθήνα με πρόσφυγες για να περάσουν τα σύνορα. Μέσα σε σκηνές των Γιατρών του Κόσμου χρησιμοποιώντας φακούς και πρόχειρα ιατρικά εργαλεία επούλωνε πληγές και ασθένειες που αντιμετώπιζαν τα καραβάνια των προσφύγων λίγο πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους για την Κεντρική Ευρώπη. Μεταξύ αυτών και μία γυναίκα από τη Συρία η οποία υπέφερε από εγκαύματα χωρίς να της παρασχεθεί ιατρική βοήθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα, επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την κατάστασή της.
«Ήταν σοκαριστικό το να βλέπεις ανθρώπους στα καμπ οι οποίοι είχαν φτιάξει τις ζωές τους και ξαφνικά να βρίσκονται στο δρόμο. Δεν είναι εγκληματίες όπως κάποιοι θέλουν να τους παρουσιάσουν. Είναι άνθρωποι που η μοίρα τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Αρκετοί από αυτούς ήταν γιατροί, δάσκαλοι και μας βοηθούσαν στην επικοινωνία με τους ασθενείς. Το συναίσθημα της προσφοράς είναι μοναδικό» είπε στο ethnos.gr η Χριστίνα Ευσταθιάδου η οποία φέτος συμπληρώνει 6 χρόνια εθελοντικής προσφοράς στους Γιατρούς του Κόσμου.
Το ταξίδι του εθελοντισμού ξεκίνησε για την απόφοιτο Ιατρικής του ΑΠΘ από τα φοιτητικά της χρόνια. Εδώ και έξι χρόνια πέρασε από όλες τις θέσεις της οργάνωσης των Γιατρών του Κόσμου ψάχνοντας, αρχικά, φάρμακα για τους γιατρούς, αργότερα συμμετέχοντας στους εμβολιασμούς ενώ το τελευταίο διάστημα απασχολείται εθελοντικά στο παιδιατρικό ιατρείο όπου θέλει να πάρει και αντίστοιχη εξειδίκευση.
«Ήθελα να δω τι κάνουν οι γιατροί. Τα πρώτα χρόνια είναι πολύ θεωρητικά στο πανεπιστήμιο και ήθελα να κάνω κάτι πιο πρακτικό. Είχα κουραστεί πολύ με τη θεωρία. Θέλω να προσφέρω και από κει ξεκινούν όλα» εξήγησε η Χριστίνα Ευσταθιάδου και πρόσθεσε: «Ο εθελοντισμός και η προσφορά σε αναβαθμίζει ως άνθρωπο και ως οντότητα. Γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Στη ζωή δεν μετριούνται όλα με χρήματα. Και οι δυνατές στιγμές που ζει κάποιος στον εθελοντισμό δεν ανταλλάσσονται ούτε αγοράζονται».
Αναστασία Τσολάκη: «Τζάμπα δεν γίνεται. Είναι ένα μότο της εποχής και όσοι σκέφτονται έτσι πρέπει να αλλάξουν… νοοτροπία»
Πριν λίγες μέρες ένας μεσήλικας άρχισε να ρωτάει επίμονα την εθελόντρια Αναστασία Τσολάκη στο κέντρο πληροφόρησης του Αρκτούρου για την Αλεξάνδρα και την Σάσα. Ήταν δύο μικρά αρκουδάκια τα οποία πριν λίγα χρόνια μεταφέρθηκαν στον Αρκτούρο μετά το κλείσιμο του Ζωολογικού Κήπου Θεσσαλονίκης. «Πώς είναι; Είναι καλά; Τρέχουν στο βουνό;» ρώτησε με αγωνία ο μεσήλικας. Βρίσκονται σε άριστη κατάσταση και οργώνουν τις βουνοπλαγιές του Νυμφαίου τον διαβεβαίωσε η φοιτήτρια φαρμακολογίας.
Το πρόσωπο του μεσήλικα έλαμψε από ενθουσιασμό, αποκαλύπτοντας λίγα δευτερόλεπτα αργότερα στην νεαρή εθελόντρια ότι πρόσεχε τα δύο αρκουδάκια σαν τα μάτια του στο Ζωολογικό κήπο Θεσσαλονίκης μέχρι να κλείσει, εκτελώντας χρέη ταϊστή.
«Αυτό το συναίσθημα δεν αγοράζετε με τίποτα. Και όποιος ασχολείται με τον εθελοντισμό μπορεί να μην κερδίζει χρήματα γίνεται όμως πλούσιος σε συναισθήματα και εμπειρίες. Δεν έχω δει να φεύγει κάποιος εθελοντής δυσαρεστημένος Το τζάμπα δεν γίνεται είναι ένα μότο τα εποχής και όσοι νέοι σκέφτονται έτσι πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία» είπε στο ethnos.gr η τελειόφοιτη φοιτήτρια Φαρμακευτικής.
Από τότε που μπήκε στο πανεπιστήμιο άρχισε να ασχολείται με τον εθελοντισμό έχοντας ως κίνητρο την αγάπη της για τα άγρια ζώα, τη φύση και το περιβάλλον. Αρχικά πρόσφερε μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας στο Παπάφειο ίδρυμα ενώ τα τελευταία καλοκαίρια μετά το τέλος της εξεταστικής πηγαίνει στο χωριό Αετός στην Φλώρινα όπου βρίσκεται η έδρα του Αρκτούρου. Το πρόγραμμά της ξεκινάει κάθε πρωί από τις 8, καθαρίζει το χώρο όπου διαμένει με τους υπόλοιπους εθελοντές και μετά ακολουθεί τους εργαζόμενους στα καταφύγια των άγριων ζώων.
Αναστασία Τσαρχοπούλου: Κίνητρο μου η εξάλειψη της παιδική εργασίας.
«Κάθε φορά που πήγαινα βόλτα και έβλεπα τα παιδιά των φαναριών ή συναντούσα ανήλικους να πωλούν χαρτομάντιλα το θέαμα με συγκλόνιζε. Ήθελα να ασχοληθώ με το φαινόμενο της παιδικής εργασίας και να βοηθήσω και εγώ με τις δυνάμεις μου στην εξάλειψή της» είπε στο ethnos.gr η Αναστασία Τσαρχοπούλου. Αποφοιτώντας από το Λύκειο αποφάσισε να ενταχθεί στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ προσφέροντας εθελοντική εργασία καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου, συνδυάζοντας την τα τελευταία δύο χρόνια με τις προπτυχιακές σπουδές της στο τμήμα Πληροφορικής του ΑΠΘ.
Αρχικά ξεκίνησε να μαθαίνει ελληνικά σε προσφυγόπουλα και μετανάστες που βρέθηκαν στη Ελλάδα μετά την προσφυγική κρίση που ξέσπασε τα τελευταία χρόνια ενώ την δεύτερη χρονιά έκανε ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές μεγαλύτερων τάξεων.
«Σκέψου ότι έκανα μάθημα σε παιδιά γυμνασίου που δεν ήξεραν προπαίδεια και πρόσθεση». Όνειρό της να βοηθήσει στην εξάλειψη του τεχνολογικού αναλφαβητισμού. «Η πληροφορική έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας. Ένας παιδί που ξέρει πληροφορική μπορεί να του ανοίξει πολλές πόρτες» είπε στο ethnos.gr, προσθέτοντας ότι ο εθελοντισμός σε ωριμάζει πιο πολύ και σε βοηθά να γίνεις ακόμη πιο ανθρώπινος.
Όπως εξηγεί η δευτεροετής φοιτήτρια Πληροφορικής ο εθελοντισμός προσφέρει πολύ δυνατά συναισθήματα που μπορεί να μην σε κάνουν πλούσιο στην τσέπη, σε κάνουν πλούσιο στην ψυχή.
Για πάντα θα θυμάται το δέσιμο που έχει αναπτύξει με τα παιδιά ενώ το περσινό Πάσχα θα της μείνει αξέχαστο όταν έβαψε κόκκινα αβγά με τα προσφυγόπουλα φέρνοντάς τους σε επαφή με τα ελληνικά ήθη και έθιμα.
Χριστόφορος Ζακεστίδης: Όσοι έχουμε σταθεί πιο τυχεροί στη ζωή ανταποδίδουμε σε αυτούς που έχουν σταθεί λιγότερο τυχεροί.
Ένας μεσήλικας άστεγος από την Αλγερία με σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας επισκέφθηκε ένα απόγευμα τους Γιατρούς του Κόσμου. Ο Ομάρ ζήτησε ψυχολογική υποστήριξη και βοήθεια για να επιστρέψει στην Αλγερία και στην οικογένειά του. Ωστόσο βρίσκονταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και ήταν αδύνατο να κάνει αυτό το ταξίδι μονός του.
Ο 38χρονος εθελοντής ψυχίατρος από την Θεσσαλονίκη ανέλαβε να βοηθήσει τον Αλγερινό μετανάστη πραγματοποιώντας αρχικά μαζί του τακτικές συνεδρίες προκειμένου να σταθεί στα πόδια του.
Εισήχθη με παρέμβασή του σε ψυχιατρική κλινική και μετά από ενάμιση μήνα νοσηλείας κρίθηκε ότι βελτιώθηκε η κατάστασή του και θα μπορούσε να ταξιδέψει στην πατρίδα του. Οι Γιατροί του Κόσμου ανέλαβαν να προωθήσουν το αίτημα επαναπροώθησης και λίγους μήνες μετά ο Ομάρ βρέθηκε ξανά στην αγκαλιά της οικογένειάς του.
«Δεν είχε γνωστούς ή φίλους εδώ και η πορεία του δεν θα εξελίσσονταν καλά αν έμενε στην Ελλάδα. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση που βοήθησα και εγώ να γυρίσει σπίτι του ο Ομάρ. Το συναίσθημα που ένιωσα δεν ανταλλάσσεται με χρήματα. Είναι προσφορά και βοήθεια από ανθρώπους που έτυχε να βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα από κάποιους άλλους» είπε στο ethnos.gr ο 38χρονος εθελοντής ψυχίατρος από τα χέρια του οποίου έχουν περάσει δεκάδες ασθενείς για κουράρισμα τα τελευταία χρόνια.
Με τον εθελοντισμό ασχολείται από την εποχή που ήταν φοιτητής ιατρικής στο ΑΠΘ. Πέρασε από όλες τις θέσεις στην οργάνωση των Γιατρών του Κόσμου προσφέροντας εθελοντικά τις υπηρεσίες τους είτε ως γραμματέας, είτε ως συνοδός σε ιατρικές αποστολές.
Τα τελευταία δύο χρόνια αν και ολοκλήρωσε την ειδικότητά του αφήνει ανά δύο βδομάδες το ιατρείο του και συνεχίζει να προσφέρει εθελοντικά ιατρικές υπηρεσίες στους Γιατρούς του Κόσμου.
«Η βοήθειά σου στον εθελοντισμό είναι πρακτική, χειροπιαστή. Και είναι πολύ διαφορετικό από το να δώσεις κάπου χρήματα που στο τέλος δεν ξέρεις που καταλήγουν ή πως αξιοποιούνται. Μεγάλη όμως είναι και η ικανοποίηση από τη σχέση τη θεραπευτική που αναπτύσσω με τον ασθενή» σημείωσε ο νεαρός ψυχίατρος.
Σοφία Παπαϊωάννου: Η φαρμακοποιός που ταΐζει μεσογειακές φώκιες στην Αλόννησο.
Για περισσότερες από πέντε ώρες καθημερινά η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Φαρμακευτικής Σοφία Παπαϊωάννου ενημερώνει το κοινό που επισκέπτεται το θαλάσσιο πάρκο στην Αλόννησο, μπαίνει στο καΐκι της επιστημονικής ομάδας της MOM και μετρά τα θηλαστικά μαζί με τους βιολόγους, παρακολουθεί την γεωγραφική εξάπλωση της μεσογειακής φώκιας, μαθαίνει για την προστασία των βιοτόπων, βλέπει από κοντά την διαδικασία διάσωσης τραυματισμών φωκιών και συμμετέχει στα περιβαλλοντικά εκπαιδευτικά προγράμματα της ομάδας.
«Το ζώο όσες φορές και να το σώσεις δεν πρόκειται να βγάλει ένα… δεκάρικο και να σε πληρώσει. Αυτή είναι η αλήθεια. Ούτε όμως και το κράτος στηρίζει όλες αυτές τις προσπάθειες. Κάνουμε όλη αυτήν την προσπάθεια εθελοντικά. Γιατί η αγάπη μας για το περιβάλλον, τη φύση και τα ζώα ξεπερνούν τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις. Και πάνω από όλα βάζουμε το μεράκι μας» είπε στο ethnos.gr η Σοφία Παπαϊωάννου και πρόσθεσε: «Ο εθελοντισμός είναι πολυτέλεια. Παραπέμπει στο δυτικό πολιτισμό».
Η νεαρή φαρμακοποιός για περίπου τρεις εβδομάδες εκμεταλλεύτηκε το κενό που είχε από το πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου όπου πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές και αποφάσισε να απασχοληθεί εθελοντικά στο θαλάσσιο πάρκο της Mom αναζητώντας νέες εμπειρίες.
«Θέλουμε να δώσουμε φωνή σε όσους δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Και δεν θα τα καταφέρουμε αν δεν λύσουμε το πρόβλημα από τα κάτω. Νομίζω ότι από φέτος ξεκινάει για μένα μια δυνατή σχέση με το θαλάσσιο πάρκο της MOM η οποία θα έχει συνέχεια». Όπως εξηγεί οι εθελοντισμός σε βοηθάει να αποκτήσεις προϋπηρεσία και η εμπειρία στη MOM εκτιμά θα την βοηθήσει στα πρώτα της επαγγελματικά βήματα.
Γεωργία Αλεξάνδρου: «Ένιωσα ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο και ας είχα λίγα ευρώ στην τσέπη»
Εκπαιδεύοντας παιδιά από την Ελλάδα μέχρι και από τη Σαχάρα της Αφρικής τα οποία αντιμετωπίζουν κινητικά και διανοητικά προβλήματα πέρασε τα τελευταία δύο καλοκαίρια η 23χρονη φοιτήτρια ψυχολογίας από τα Χανιά Γεωργία Αλεξάνδρου στα workcamp της οργάνωσης ΕΛΙΞ στον Ασπρόπυργο και στo Γκαβάρντο της Ιταλίας.
Η 23χρονη εθελόντρια ακολούθησε μία μη τυπική μορφή μάθησης με στόχο να εκπέμψει ένα κοινωνικό μήνυμα είτε για το προσφυγικό, είτε για τον πόλεμο, είτε για την ειρήνη. Καθημερινά περνούσε δημιουργικά το χρόνο της με παιδιά ως 12 ετών μεταδίδοντάς τους με βιωματικούς τρόπους την έννοια της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και της αγάπης.
«Την τελευταία μέρα αποχωρισμού στην Ιταλία γονείς και παιδιά έβαλαν τα κλάματα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Αποζημιώθηκα με τον καλύτερο τρόπο. Ένιωσα ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου εκείνη τη στιγμή, παρόλο που στην τσέπη είχα μια χούφτα ευρώ» είπε στο ethnos.gr η νεαρή ψυχολόγος.
Φέτος-κάνοντας ένα διάλειμμα από τη συμπλήρωση αιτήσεων για μεταπτυχιακά- ετοιμάζεται να προσφέρει τις υπηρεσίες της εθελοντικά σε έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο αναλαμβάνοντας χρέη ομαδάρχη στην οργάνωση της ΕΛΙΞ.
«Ο εθελοντισμός με άλλαξε ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα. Με έκανε πιο δυνατή. Είναι αναγκαίο όμως να καλλιεργήσουμε περισσότερο την κουλτούρα του εθελοντισμού στη χώρα μας. Γιατί μόνο έτσι θα ενεργοποιηθούν πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά οι κοινωνικοί αυτοματισμοί».
Ματούλα Γεωργεδάκη: Ο εθελοντισμός είναι ένας καθρέφτης της ανθρωπιάς μας.
Με κίνητρο να αναδειχθεί η διαφορετικότητα των ανθρώπων και να μειωθεί η προκατάληψη απέναντι σε αυτήν και έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές στην ελληνική Φιλολογία η Ματούλα Γεωργεδάκη αποφάσισε να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό. Από τον Οκτώβριο του 2018 διδάσκει μαθήματα Ελληνικών σε ενήλικες πρόσφυγες και μετανάστες συμμετέχοντας ενεργά στις δράσεις της ΜΕΤΑδρασης.
«Θεωρώ πως ο εθελοντισμός δεν περιορίζεται απλώς σε μια κοινωνική προσφορά. Είναι πηγή εξέλιξης για τον άνθρωπο, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν με την καρδιά τους και είμαι πολύ χαρούμενη που είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ με αυτό. Μέσα από τη ΜΕΤΑδραση και τις δράσεις της έχω συναναστραφεί με πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Εκείνους που, μέσα στη ρουτίνα και στα προβλήματα της καθημερινότητας, βρίσκουν διέξοδο στην αγάπη, στην ευαισθησία και στην κατανόηση» είπε στο ethnos.gr η Ματούλα Γεωργεδάκη.
.Όπως εξήγησε με το να διαθέτει κάνεις έστω και τον ελάχιστο χρόνο από την προσωπική του ζωή, για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, έχει ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα να συντηρήσει και να αναπαράγει αυτό ακριβώς που ονομάζουμε ανθρωπιά. «Κάθε φορά που τελειώνω ένα μάθημα Ελληνικών, νιώθω τη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Είναι πραγματικά επίτευγμα να γνωρίζεις πως άνθρωποι που έχουν ζήσει τόσο άσχημες και δύσκολες καταστάσεις, βλέπουν στα μάτια σου έναν δικό τους άνθρωπο. Αυτό και μόνο μου αρκεί» πρόσθεσε η νεαρή εθελόντρια της ΜΕΤΑδρασης.
Σύμφωνα με την ίδια ο εθελοντισμός είναι πηγή εξέλιξης για τον άνθρωπο, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν με την καρδιά τους. Με το να διαθέτει κάνεις έστω και τον ελάχιστο χρόνο από την προσωπική του ζωή, για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, έχει ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα να συντηρήσει και να αναπαράγει αυτό ακριβώς που ονομάζουμε ανθρωπιά.
Ethnos.gr